Σήμερα γιορτάζουμε το Πολυτεχνείο. Εκείνη την ημέρα θυσίασαν χιλιάδες άτομα τη ζωή τους για να είμαστε ελεύθεροι. Οι τρεις μαριονέτες, ο Παπαδόπουλος, ο Μακαρέζος και ο Παττακός, ήταν η αιτία γι’ αυτό το γεγονός. Δεν άφηναν να μιλούν συχνά μεταξύ τους οι άνθρωποι ούτε και να συγκεντρώνονταν παραπάνω άτομα κάπου. Όμως εκείνοι με θάρρος έγραφαν συνθήματα στους τοίχους
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ και άλλα.
Πέρασε ο καιρός γρήγορα και δεν άργησε να έρθει το κακό. Τα τανκ μπήκαν στο Πολυτεχνείο σπάζοντας την πόρτα. Έγινε χαμός. Τα γκρέμισαν όλα. Το μόνο που απέμεινε ήταν τα ερείπια του Πολυτεχνείου.
Σε αυτές τις ψυχές που το έζησαν θα μείνει ένα κενό το οποίο δε θα ξεχαστεί ποτέ.
Το τραγούδι αυτό το αφιερώνω σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία.
Ο δρόμος
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά
Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά
Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία κι ύστερα γήπεδο στοιχήματα καυγάς ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά